Γεννιόμαστε, μεγαλώνουμε και πεθαίνουμε σ’ ένα κύκλο ζωής. Γνωστό! Δεν ξέρουμε ούτε από που ερχόμαστε, ούτε που πηγαίνουμε. Γνωρίζουμε μόνο αυτό που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, όσα μας λένε, μας διδάσκουν, μας δείχνουν. Έχουμε αναπτύξει το μυαλό μας, το σώμα μας, τις ικανότητές μας, αλλά δεν έχουμε εξελίξει τόσο, όσο θα μπορούσαμε την ψυχή μας.
Άλλωστε, η ψυχή είναι κάτι που δεν το βλέπουμε, δεν το αγγίζουμε ή το ακούμε. Και μαθαίνουμε ευκολότερα, αυτά που βλέπουμε. Ακολουθούμε…αυτά που βλέπουμε.
Κάποιοι θα πουν ότι, η ψυχή δε χρειάζεται, κάτι περισσότερο. Κάποιοι άλλοι, θα πουν, ότι κάνουν πολλά για την ψυχή τους, μια και ακολουθούν τύπους και κανόνες και πηγαίνουν ίσως και στην εκκλησία και γενικά προσπαθούν και στέκονται με πραότητα και υπομονή, απέναντι στα «δύσκολα» της ζωής. Και τέλος, κάποιοι άλλοι, πιο ρεαλιστές, θα πουν ότι δεν υπάρχει ψυχή και πως «όλα είναι στο μυαλό μας», όπως ευρέως λέγεται και ακούγεται.
Εγώ πάλι, θα τολμήσω να πω, πως όλα είναι η ψυχή μας. Κινεί το σώμα, την πορεία μας στη ζωή και κάθε εμπειρία μας.
Ο όρος «ψυχή» (από το ρήμα «ψύχω» λατινικά anima=πνέω, φυσώ), σημαίνει πνοή, σημείο ζωής, πνεύμα. Κυριολεκτικά, δηλαδή, είναι η ένδειξη ζωής στο σώμα που γίνεται αισθητή, από την αναπνοή. Στα λεξικά, η ερμηνεία της μπορεί να είναι «η ψυχή = η έδρα της βούλησης, των συναισθημάτων και των παθών, η καρδιά».Σε θρησκευτικές ή φιλοσοφικές ή ακόμα και σε μυθολογικές παραδόσεις η ψυχή είναι η «άυλη ουσία ενός ζωντανού όντος».
Αυτή η «ουσία», έχει τη δυνατότητα λοιπόν, να κινείται και να καθορίζει τη συμπεριφορά μας, τις σκέψεις μας και την υλοποίηση των επιθυμιών μας.
Καθώς το έμβρυο δημιουργείται και γίνεται μωρό, με τη γέννησή του, έχει ήδη υπάρξει η «ψυχή» του. Το άυλο κέντρο του. Και αυτή η «ψυχή» συνδέεται ήδη, με τις ψυχές των γονιών και αποτελεί αυτόματα μια συνέχεια της αλυσίδας της ζωής.
Το σημαντικό όμως, τελικά είναι, η ψυχή των γονιών να έχουν ενωθεί ψυχικά και να μην υπάρχει μόνο σωματική ένωση.
Ας υποθέσουμε όμως, για την περίπτωσή αυτή, ότι οι γονείς έχουν καταφέρει ν’αποσυνδεθούν από την γονεϊκή ψυχή και συνδέονται ψυχικά μεταξύ τους, για να δούμε παρακάτω πως μπορεί το άτομο, ως ενήλικας να συνδεθεί με μια άλλη ψυχή και να δημιουργήσει ένα νέο σύστημα αξιών και ζωής και έτσι να υπάρχει εξέλιξη.
Σχ. 1
Το μωρό/ άτομο, λοιπόν, συνδέεται πρώτα εσωτερικά με τους γονείς (σχ. 1). Φέρει επίσης, φυσικά, το DNA τους, τ’ αποτυπώματα των βιωμάτων και των συναισθημάτων τους, τις συνήθειες και τις νοοτροπίες τους, τα οποία, σιγά-σιγά μεγαλώνοντας το μωρό, εμφανίζονται όλο και περισσότερο, προς τέρψιν τους, που βλέπουν, μέσα στον απόγονο να συνεχίζεται η ύπαρξή τους. Αυτό είναι και η νίκη της ζωής έναντι στον θάνατο!
Καθώς το παιδί μεγαλώνει και ενηλικιώνεται, χρειάζεται να σπάσει τον εσωτερικό δεσμό με τους γονείς, ν’ αποσχιστεί από το ψυχικό γονεϊκό σύστημα και να προσαρτηθεί σε μια άλλη ψυχή, ώστε να δημιουργήσει ένα νέο σύστημα και να υπάρξει πραγματική εξέλιξη και όχι μόνο συνέχιση της ζωής. Αυτό και μόνο αυτό, θα δώσει στο άτομο την ικανοποίηση και τη χαρά της ζωής του. Είναι κάτι που γίνεται μόνο εσωτερικά, όχι εξωτερικά.
Πολλοί γίνονται ζευγάρια, αλλά βρίσκονται σε μια κατάσταση εξωτερικής ένωσης. Το φυσικό σώμα, η νόηση, η οπτική, ο στόχος, η πρόθεση και τα κοινά χαρακτηριστικά των οικογενειών τους μπορούν να ενώσουν δύο ανθρώπους και να γίνουν ζευγάρι.Ο έρωτας παίζει σημαντικό ρόλο και δημιουργεί ένταση και πάθος. Αλλά, όταν το ζευγάρι είναι ψυχικά ενωμένο, ανθίζει η αγάπη. Η αγάπη, είναι η ενέργεια, που θα φέρει κοντά δύο ψυχές. Και τότε και μόνο τότε, η ψυχή που είναι γεμάτη αγάπη, θα αφήσει τη γονεική ένωση, για να συναντήσει μια άλλη ψυχή, που αντίστοιχα θ’ ακτινοβολεί και εκπέμπει αγάπη και έτσι θα δημιουργηθεί το νέο σύστημα. (σχ.2)
Σχ.2
Ο σκοπός λοιπόν, του κάθε ατόμου χρειάζεται να είναι η σύνδεση με την ψυχή του και η σύνδεση με την ενέργεια της αγάπης, της πνοής της ζωής. Μέσω αυτής της πορείας, που δεν είναι πάντα απλή ή εύκολη, το άτομο εξυψώνεται πνευματικά, ψυχικά, σωματικά και κοινωνικά και δημιουργεί εξέλιξη θετική στο κοινωνικό, περιβαλλοντικό και ενεργειακό πεδίο.
Η ψυχοθεραπεία, η ενεργειακή θεραπεία, η συμβουλευτική και κάθε είδους ενδοσκόπηση, κλασσική ή ενεργειακή, που φέρνει το άτομο σ’επαφή με αυτό που υπάρχει μέσα του, αυτό το σκοπό έχει. Ουλές, που κρύβουν πόνο, απογοήτευση, απόρριψη ή αγωνία, συνήθως κυριαρχούν, δημιουργώντας ένα πέπλο αποτυπωμάτων από εξωτερικές συμπεριφορές και εμπειρίες κατά την παιδική τους ηλικία. Ένα πέπλο, που σκοπό έχει να προφυλάξει την ψυχή του, από τις πληγές, αλλά τελικά τις δημιουργεί το ίδιο το πέπλο, γιατί παρεμβάλλεται της ψυχής και του ατόμου. Αφού όμως, καθαριστούν, όλα αυτά, που κρύβουν την ψυχή του/τον πυρήνα του, τότε το άτομο συνδέεται με το μαγικό συναίσθημα της αγάπης και της δύναμής του. Γιατί, αυτό είναι το κέντρο του και του παρέχει όλα, όσα χρειάζεται για ν’ αντεπεξέλθει σε όλα τα εμπόδια και τις αντιξοότητες, που μπορεί να συναντήσει, κατά την πορεία προς την εξέλιξή του.