Η καρδιά σας, μιλάει

Μέχρι πολύ πρόσφατα, ζούσαμε σ´ ένα κόσμο, που είχαμε μάθει να λειτουργούμε μέσα από το ΕΓΩ, την αποκοπή και πολλές φορές, μέσα από την έπαρση μιας υλικής υπεροχής.
Η κριτική, η καχυποψία, ο ανταγωνισμός, ο φόβος και η σκληρότητα επικράτησαν και οδήγησαν την ανθρωπότητα, σε γεγονότα πολέμου, βίας κι επιβολής, στο όνομα μιας ψευδαίσθησης, για ένα καλύτερο κόσμο.
Κι ο πλανήτης «τραυματίστηκε», από την ασυδοσία, τον εγωισμό, την υπερβολή και το αίσθημα ανωτερότητας- ναρκισσισμού.

Όλοι, ζούσαμε και αλληλεπιδρούσαμε με ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ κριτήρια. Τίτλοι, οικονομική ευρωστία, διάσημες μάρκες ρούχων κι αυτοκινήτων, θέσεις εξουσίας και αναγνωρισιμότητας, εμφάνιση κ.α., μας έκαναν να διαλέγουμε ομάδα, να καθορίζουν τον τρόπο σκέψης μας, να έχουμε άποψη για όλα και όλους και τελικά να γυρνάμε ο ένας στον άλλο πλάτη. Καμία κοντινότητα, κατανόηση, φροντίδα.
Κι έτσι, υπήρχε ένα περιβάλλον που εξέπεμπε σε μία συχνότητα χαμηλή. Η θλίψη, η μνησικακία, ο φθόνος ή η απόρριψη, κράταγε επίσης τους ανθρώπους σε μία χαμηλή δόνηση, για να υπάρχει και η αντίστοιχη σύνδεση με το περιβάλλον. (Πίνακας 1)

Όσοι λειτουργούσαν, με ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ κριτήρια, ήταν μικρό ποσοστό.
Τα εσωτερικά τραύματα, που όλοι κουβαλάμε, από το «εσωτερικό παιδί», εάν αναγνωριστούν, αντιληφθούν και φροντιστούν, επέρχεται θεραπεία, επίγνωση και ευθυγράμμιση αυτού που είμαι, μ´αυτό που μου συμβαίνει!
Άνθρωποι, που κάποια στιγμή διάλεξαν το δρόμο της επίγνωσης, της επαφής με τον εαυτό τους, της θεραπείας και την ανακάλυψη των πραγματικών συναισθημάτων τους, εισέπρατταν πολλές φορές ειρωνεία, απόρριψη και ίσως και περιθωριοποίηση.
Η εποχή δεν πρόσφερε τη συγκέντρωση, την πειθαρχία και τη γενναιότητα, για να αντιμετωπίσει κάποιος τις πληγές του, να τις θεραπεύσει και να ενηλικιωθεί, παίρνοντας την ευθύνη των αποφάσεών και των πράξεών του.
Η φρενήρης διαδικασία του κυνηγητού της αναγνώρισης, του ελέγχου και της επιβολής του ΕΓΩ, παγίδευσε το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων, στις ψευδαισθήσεις τους.

Η διάλυση των ψευδαισθήσεων, μεταξύ του «εσωτερικού εαυτού μας» και της «εξωτερικής συμπεριφοράς μας» και η ευθυγράμμισή τους, είναι η θεραπεία του καθενός και η θεραπεία του κόσμου, που έχουμε φτιάξει.
Είναι η διάλυση του πέπλου, ανάμεσα σ´ αυτό που νομίζουμε, ότι είμαστε και σ´αυτό που πραγματικά είμαστε!

Κι έτσι…ερχόμαστε στο σημείο 0!
Ο Πλανήτης μπαίνει σε καραντίνα! Ένας ιός, άγνωστος μέχρι σήμερα, μας επιβάλλει το ΜΕΣΑ.
Σε εμάς!! Που έχουμε μάθει να ζούμε ΕΞΩ!!
Κι όλοι πλέον, τραβάμε χειρόφρενο, από όλα όσα κάναμε, από όλα όσα ξέραμε και καλούμαστε να μείνουμε αντιμέτωποι με τον εαυτό μας. ΜΕΣΑ!
ΕΞΩ ένας ιός μας προσβάλλει!

Μήπως είναι ο ίδιος, με τον οποίο αιώνες τώρα, μολύνουμε τον Πλανήτη, αρρωσταίνουμε την ψυχή μας και καταστρέφουμε το σώμα μας.
Μήπως, μας καλεί να κοιτάξουμε μέσα μας, ν´αντιμετωπίσουμε τις πληγές μας, τον πόνο μας, τις ελλείψεις μας και να σταματήσουμε να ζητάμε απ´ τον εαυτό μας, μία ανέφικτη τελειότητα και μετά να τον κρίνουμε και να τον απορρίπτουμε, όταν δεν την πετύχει;
Μήπως να σταματήσουμε, την ανάγκη μας για πολλή εργασία, ή την ανάγκη μας να έχουμε για όλα κάτι να πούμε ή να δείξουμε και να δεχθούμε τον κόσμο, όπως είναι;

Ας τον αντικρίσουμε, λοιπόν, κατάματα, να δούμε πως θα προφυλαχθούμε, πως θα ετοιμαστούμε για μια αλλαγή και πως θα τον κάνουμε ακίνδυνο.
Ας αποδεχθούμε, όσα όλα έχουμε ζήσει μέχρι εδώ, όσα έχουμε σκεφτεί, σωστά και μη.
Ας κατανοήσουμε τις αποτυχίες και τις λάθος επιλογές μας, χωρίς κριτική.
Ας σκύψουμε με συμπόνια πάνω στον εαυτό μας και το συνάνθρωπο, που μπορεί να είναι άλλης νοοτροπίας, από εμάς.
Ας αντιμετωπίσουμε τα ζώα και τη φύση σαν μέρος του σπιτιού μας.
Ας βρούμε βαθιά μέσα μας, την αλήθεια μας και την πίστη στη ζωή και το δρόμο μας.

Η αποδοχή και η παραδοχή, όσων συμβαίνουν, χρειάζεται να μας κινητοποιήσει σε μία συλλογική δράση, μία αλληλεγγύη και μία τρυφερότητα για εμάς και όσους υποφέρουν και θα μας οδηγήσει στη διαδικασία εξέλιξης και τελικά θεραπείας των τραυμάτων του Εαυτού.
Και όταν αυτή, η ευρύτερη άποψη της αποδοχής, καταγραφεί στο συνειδητό νου μας και γίνει πράξη στον τρόπο ζωής μας, τότε η ανθρωπότητα, θα οδηγηθεί άμεσα σε κατάσταση γαλήνης, ανθρωπιάς, αλληλεγγύης, ειρήνης και τελικά στην ανιδιοτελή αγάπη!
Το τέλος ενός κόσμου, που αφήσαμε να δημιουργηθεί, είναι η αρχή του κόσμου, που θέλουμε να δημιουργήσουμε.
Κι όπως είδα σ´ ένα όμορφο βιντεάκι για το τι μας μαθαίνει ο κορονοϊός:

«Σταματήστε, σωπάστε, ακούστε!»

Σσσσσσς… η καρδιά σας, μιλάει!

Πίνακας με τη μέτρηση της συχνότητας των συναισθημάτων, με μηχανήματα από τους ειδικούς επιστήμονες:
Πηγή : «Χέρια όλο Φως, εκδόσεις ΕΣΟΠΤΡΟΝ, της Barbara Ann Brennan»

Θλίψη=0,1-2,0 Hz
Φόβος=0,2-2,2 Hz
Έπαρση= 0,8-1,9Hz
Εκνευρισμός=0,9-3,8Hz
Θυμός=1,4Hz
Υποτίμηση=1,5Hz
Οίκτος=3,0Hz
Μεγαλομανία=3,1Hz.

Ο παρακάτω πίνακας δείχνει τη συχνότητα σε Hz των θετικών συναισθημάτων, από την ίδια πηγή:
Ευχαρίστηση=45Hz
Μεγαλοψυχία=95Hz
Ευγνωμοσύνη=140Hz
Συμπόνια=150Hz
Αγάπη άνευ όρων=205Hz >