Μεγαλώνουμε μέσα σε μια οικογένεια, ως παιδιά και αυτόματα και φυσικά υποσυνείδητα, αποτυπώνουμε μέσα μας πρότυπα και συμπεριφορές, που στη μετέπειτα πορεία μας, ως ενήλικες, ενδέχεται να μας περιορίσουν στην ευτυχία και τη χαρά μας.
Γιατί ευτυχία και χαρά είναι να γίνεις αυθεντικός ενήλικας, συνδεδεμένος απόλυτα με τα συναισθήματά σου. “Να γίνεις αυτός που είσαι” όπως λέει ο Nίτσε.
Και το “να γίνεις αυτός που είσαι”, σημαίνει να δεις τον εαυτό σου, ξεγυμνωμένο από όλα όσα σου φόρεσαν και σου διαμόρφωσαν τη σκέψη, την οπτική και τις πεποιθήσεις σου. Σημαίνει να αποκτήσεις εμπιστοσύνη σε αυτά που θέλεις, να μαθαίνεις μέσα από τα λάθη σου και να τα συγχωρείς.
Πως όμως, μπορείς να αναδείξεις τον εαυτό σου, όταν το μόνο που μαθαίνεις ως παιδί είναι να είσαι εξαρτημένος, ξεκινώντας από τα πρακτικά σου και συνεχίζοντας συναισθηματικά, από τους γονείς;
Και ποιος γονιός, γνωρίζει να είναι πραγματικά ανεξάρτητος, από τους δικούς του γονείς και ενήλικος, για να διδάξει και τα παιδιά, πως θα γίνουν ανεξάρτητα και πως ως ενήλικες θα έχουν ουσιαστικές και υγιείς σχέσεις;
Σχέση σημαίνει ν’ αποδεχθώ, να παρατηρώ και να βλέπω καλύτερα τον εαυτό μου και τον άλλον, να δίνω χώρο στον εαυτό μου και στον άλλον, να μην κρίνω, να δρω άμεσα, χωρίς ταμπέλες και επίθετα, ν΄ αναλαμβάνω την ευθύνη του εαυτού μου, να αγκαλιάζω τους φόβους μου, να έχω συμφιλιωθεί με τα γονικά και οικογενειακά στοιχεία, για να μην είμαι φορτωμένος με παλιούς κόμπους και να τρέφομαι από την αλήθεια μου και το φως!
Έχουμε όμως, ως παιδιά, συνηθίσει να ετεροπροσδιοριζόμαστε. Όταν κάτι εμπεριέχεται σ’ αυτά που έχουμε μάθεις ως “καλό” ή “σωστό” νιώθουμε κι εμείς καλοί και σωστοί, αλλά εάν κάτι είναι διαφορετικό, από αυτό έχουμε μάθει ως “καλό” ή “σωστό”…τότε ξαφνικά, γινόμαστε ένοχοι, κακοί, λίγοι και γενικά έχουμε την τάση να κρίνουμε και εύκολα να κατακρίνουμε τον εαυτό μας. Αυτό είναι ετεροπροσδιορισμός.
Αφήνουμε το εξωτερικό περιβάλλον και τη γνώμη των άλλων, να μας επηρεάσει και ξεχνάμε τα δικά μας συναισθήματα, τις δικές μας ανάγκες, επιθυμίες ή τη δική μας ικανοποίηση. Κι αυτό γιατί, δεν έχουμε μάθει να στεκόμαστε στο κέντρο μας και ν’ αφήνουμε την ψυχή μας να κινεί τη ζωή μας. Να συνδεθούμε με τη βαθύτερη ύπαρξή μας, τα συναισθήματα.
Όταν η ψυχή μας κινείται…τότε αποκτούμε σχέση! Η ψυχή διευρύνεται και γκρεμίζει το ΕΓΩ, οπότε απλώνεται και κάνει χώρο για να βρουν θέση τα συναισθήματα που βιώνουμε στο παρόν κι έτσι εμφανίζεται ο “πραγματικός εαυτός μας”. Με την εμφάνιση του “πραγματικού εαυτού”, μπορούμε να σχετιστούμε και να συνδεθούμε με κάποιον άλλον άνθρωπο και την ψυχή του.
Και όταν υπάρξει η σύνδεση δύο ανθρώπων, τότε αυτόματα υπάρχει κι ένας τρίτος ζωντανός οργανισμός, που καθορίζει την ομαλή ροή της ενέργειας και της χαράς και στους δύο : η σχέση.
Αυτός ο χώρος είναι κοινός και για τους δύο και χρειάζεται και οι δύο να καταθέσουν την πρόθεση τους να είναι εκεί. Όταν έχεις την πρόθεση, τη θέληση και την απόφαση τότε κάνεις μια επιλογή. Η επιλογή χρειάζεται να είναι συνειδητή! Μόνο έτσι θα δεσμευτείς στον εαυτό σου. Σε κανέναν άλλον!!
Πολλοί άνθρωποι όταν νιώθουν ότι έρχονται κοντά με κάποιον και μπορεί ν’ αποκτήσουν σχέση, νιώθουν ότι τους δεσμεύει ο άλλος απέναντι. Μόνο… που πραγματικά, έτσι δεν έχουν καμία σχέση. Δεν έχουν βάλει τον εαυτό τους στον κοινό χώρο της σχέσης. Δεν έχουν επιλέξει τα συναισθήματά τους, τον εαυτό τους, βρίσκονται ακόμα υποσυνείδητα στο παιδικό τους κομμάτι κι είναι συνδεδεμένοι με τους γονείς και όλα όσα έχουν συνηθίσει, να λειτουργούν μέσα από αυτή την υποσυνείδητη σύνδεση.
Υποσυνείδητα, λοιπόν, πιστεύουν, ότι οποιοδήποτε άλλο άτομο, θα απειλήσει τη σχέση αυτή που χρόνια μέσα τους, τους δημιουργεί ασφάλεια και οικειότητα και δεν τους βγάζει από την ζώνη ασφαλείας τους.
Γιατί όταν επιλέξεις τον εαυτό σου, τότε δε φοβάσαι να μάθεις ν’ ακολουθείς και ν΄ αφήνεις, όσα ξέρεις και να βρίσκεις νέα.
Να μάθεις ν’ ακολουθείς γεγονότα κι επιθυμίες που μπορεί ποτέ να μην έχεις σκεφτεί. Να μάθεις ν’ αφήνεις συνήθειες και δεδομένα, για να στηρίξεις τα «θέλω» και την επιλογή σου.
Δεν είναι κάτι απλό, άμεσο ή εύκολο, αλλά σίγουρα είναι κάτι εφικτό και σε οδηγεί στη χαρά και την ηρεμία, στη ζωή σου! Αρκεί να μάθεις να επιλέγεις! Να δίνεις προτεραιότητα στην καρδιά σου και τον “πραγματικό εαυτό” σου…
Να γίνεις ΕΣΥ!!
